Majerankiem z ostatniego zbioru należy napełnić butelkę aż po szyjkę, dodać olej z oliwek
i pozostawić na 10 dni na słońcu lub w pobliżu pieca. Tak przygotowanym olejem majerankowym naciera się węzły; można też robić nacierania maścią nagietkową lub olejem z dziurawca (patrz rozdział .Nagietek lekarski" i „Dziurawiec zwyczajny").
Świeże liście babki lancetowatej lub zwyczajnej, albo też liście lepiężnika (należy on
do tej samej rodziny co podbiał, ma duże liście i można go znaleźć w zaroślach nad brzegami potoków i w wilgotnych miejscach na skraju lasów), świeżą przytulię lub świeże łodygi i liście nagietka myje się i rozgniata na desce wałkiem Należy rozgniatać wilgotne liście ponieważ woda pomaga wyciągnąć sok z liści. Otrzymaną papkę z liści przykłada się na zajęte węzły chłonne. Chory stosując różne papki sam najlepiej odczuje. który rodzaj przykładanych liści przynosi mu największą ulgę.
Jeśli chory był już operowany to wtedy, oprócz okładów z papki ze świeżych liści należy robić czterogodzinne okłady z ziół szwedzkich, które można również stosować do nacierania. Należy też robić czterogodzinne okłady parowe ze skrzypu, przy czym w tym czasie powinno pozostawać się
w łóżku. (Obydwa okłady - patrz „Część ogólna"). Poza tym w ciągu całego dnia należy koniecznie wypijać łykami od półtora do dwóch litrów naparu z mieszanki ziołowej o składzie: 300 g nagietka, 100 g skrzypu, 100 g krwawnika i 100 g pokrzywy - na ćwierć litra wody bierze się 1 kopiastą łyżeczkę do herbaty ziół! Nie należy również zapominać o zażywaniu 3 łyżek stołowych ziół szwedzkich, zalecanych w przypadku wcześniej wymienionych schorzeń. Przy złośliwych schorzeniach węzłów chłonnych dochodzi bardzo często do dużych obrzęków rąk i nóg. tak zwanej elephantiasis (słoniowacizna). Ręce i nogi zaczynają silnie puchnąć, stają się twarde i bez czucia,
a chory ma wrażenie. jakby zamiast kończyn miał kloce z drewna. W tym przypadku można stosować wyżej wymienione okłady z roztartych liści. Nakładanie papki należy zacząć od gruczołów, jednakże można też pokryć papką spuchnięte miejsca. W takich przypadkach nieocenione są liście barszczu zwyczajnego. Barszcz zwyczajny zwany też barszczownikiem pospolitym jest byliną
z rodziny baldaszkowatych, ma kwiaty białe lub jasno-różowe i można go znaleźć na łąkach, wilgotnych osypiskach, pastwiskach, miedzach i w cienistych pasmach zarośli. Zwykle góruje on nad innymi roślinami na miedzach i łąkach. Liście tej rośliny są pięcio- lub więcej dzielne i ich kształt przypomina ślad łapy drapieżnika. Liście te są dobrze znane jako znakomite pożywienie zajęcy. Gospodyni u której kupuję mleko, opowiadała mi, że krowy żywiące się świeżą paszą zawsze najpierw wyszukują duże liście barszczu. Należy zebrać większą ilość liści, umyć je i jeszcze wilgotne rozwałkować, a następnie przyłożyć na noc, dobrze obwiązując. Przynoszą one choremu zdumiewająco dużą ulgę w cierpieniu.
Również ślaz zaniedbany, zalany na noc zimną wodą i następnie użyty do kąpieli przynosi znaczną ulgę. Kąpiele przyczyniają się do powolnego znikania opuchlizn rąk i nóg. Równie obiecujące jest smarowanie tych spuchniętych, twardych miejsc świeżym sokiem ze szczawika {patrz „Szczawik zajęczy”).
Tagi : jakie zioła na węzły chłonne, jakie zioła na węzły chłonne, zioła na zapalenie węzłów chłonnych, jakie zioła na powiększone węzły chłonne, zioła na oczyszczenie węzłów chłonnych, zioła na powiększone węzły chłonne
