Pliniusz nazwał skrzyp końskim ogonem i zalecał go jako lek przeciwkrwotoczny. Syreniusz leczył skrzypem, rozpuszczonym w cierpkim winie, czerwonkę i suchoty. Na rany zalecał okłady ze skrzypu, a kąpiele i nacierania dla pojędrnienia ciała. Medycyna ludowa zalecała odwar ze skrzypu na: gruźlicę, bronchit, kamicę nerkową, schorzeniach nerek i pęcherza. Stosowano go ponadto w przypadkach padaczki, przy krwotokach z nosa, a okładami leczono liszaje i egzemy.
Inne nazwy skrzyp kartoflowy, krzemionka, jodełka, jedlinka, koci ogon, koński ogon, lisi ogon, lisia kita, koszczka, chwoszczka, przęślica, świńskie orzechy, kostka, sosnka, dawniej: przęsełka, strzępeczka
Opis
Roślina wieloletnia, dorasta do 40 cm; wytwarza podziemne kłącza z czarnymi rozłogami, z których wiosną wyrastają żółtawobrunatne pędy zarodnikowe, zakończone kłosem zarodnikowym, zaś latem zielone, rozgałęzione pędy płonne. Łodygi są sztywne, kruche, wewnątrz puste, ze względu na dużą zawartość krzemionki skrzypią przy zginaniu. Zarodnikuje od marca do kwietnia.
Występowanie
Roślina uznawana za chwast. Rośnie pospolicie w strefie umiarkowanej i podzwrotnikowej na całym świecie. Ze znanych 50 gatunków w Polsce występuje dziewięć, ale do celów leczniczych wykorzystuje się tylko skrzyp polny. Rośnie na polach, łąkach, ugorach, w rowach, na zboczach, nad brzegami wód.
Surowiec
W celach leczniczych wykorzystywane są pędy płonne, które pozyskuje się przez całe lato. Odcina się je na wysokości 10-15 cm nad ziemią, a następnie suszy.
W apteczce
Ziele skrzypu zawiera flawonoidy (m.in. ekwizetryna, izokwerce- tyna), fitosterole, saponiny, alkaloidy, glikozydy, sole mineralne, kwasy organiczne, żywice, witaminy, karotenoidy. Jest bogate w krzemionkę w rozpuszczalnej i dobrze przyswajalnej postaci. Działa silnie moczopędnie, poprawia przemianę materii, hamuje krwawienia. Skuteczny w schorzeniach dróg moczowych, w procesach regeneracyjnych, zapobiega odkładaniu się złogów w drogach moczowych, wzmacnia ściany naczyń krwionośnych. Medycyna ludowa zaleca skrzyp w stanach przewlekłego zapaleniach oskrzeli, a także do płukania gardła i wzmacniania włosów. Preparaty ze skrzypu poleca się osobom starszym, gdyż poprawiają mineralizację kości.
Dla urody
Napar ze skrzypu nadaje się do mycia skóry o cerze zmęczonej, starzejącej się lub z innych powodów trudnej do pielęgnowania. Skrzyp polny stosuje się także do kąpieli ujędrniających skórę. Jest składnikiem wielu kosmetyków.
WARTO WIEDZIEĆ
Skrzyp bywał nazywany także trawą cynową lub cynowym zielem, używano go bowiem do polerowania metalu, a zwłaszcza cynowych naczyń.
Tagi: zioła na choroby dróg moczowych, zioła na choroby układu moczowego, zioła na problemy z układem moczowym
