Przygotowywanie ziół do użycia

HERBATKI ZIOŁOWE

Zaparzanie wrzątkiem lub napar: Przepisaną ilość świeżych, pokrojonych ziół umieścić w szklanym kubku lub innym niemetalowym naczyniu. Wodę zagotowuje się i zalewa się nią przygotowane zioła. Świeże ziele pozostawia się do naciągnięcia na bardzo krótko (wystarczy pół minuty). Herbatka musi mieć zupełnie jasną barwę: jasnożółtą lub jasnozieloną. Ziele suszone pozostawia się nieco dłużej do naciągnięcia (jedną do dwóch minut). Tak przygotowana herbatka rzeczywiście służy zdrowiu,
a także cieszy oczy swoim ładnym wyglądem.
Korzenie zalewa się przepisaną ilością zimnej wody, krótko zagotowuje i pozostawia na trzy minuty do naciągnięcia. Dzienną ilość herbatki wlewa się do termosu i pije porcjami w ciągu dnia zgodnie z podanymi wskazówkami. Zwykle bierze się jedną kopiastą łyżeczkę do herbaty ziół na 1/4 litra wody (1 szklanka), a w innych przypadkach należy postępować według wskazówek podanych przy poszczególnych roślinach.

Wyciąg na zimno: niektóre zioła (np.: ślaz, jemioła, tatarak) nie mogą być zaparzane gorącą wodą ponieważ, pod wpływem wysokiej temperatury, straciłyby swoje właściwości lecznicze. Herbatkę
z tych ziół sporządza się jako wyciąg na zimno. Wskazaną przy poszczególnych roślinach ilość ziół zalewa się zimną wodą i odstawia na 8 do 12 godzin (najczęściej na noc). Następnie zlewa się wyciąg, krótko podgrzewa (tak aby był ciepły) i przechowuje dzienną porcję w termosie, który uprzednio przepłukano gorącą wodą. Jednakże, za najlepszą formę stosowania roślin leczniczych uważa się wyciąg na zimno zmieszany z naparem. Zioła nastawia się na zimno na noc biorąc połowę przepisanej ilości wody, rano cedzi się. Pozostałość ziół zalewa się teraz gorącą drugą częścią wody
i znowu cedzi. Następnie miesza się wyciąg na zimno z naparem. Dzięki takiemu przygotowaniu herbatki uzyskuje się substancje czynne, które rozpuszczają się tylko w zimnej wodzie jak i te, które są rozpuszczalne w wodzie gorącej.

NALEWKA (WYCIĄG)

Nalewki są wyciągami, które uzyskuje się stosując 38-40% wódkę żytnią lub owocową. Butelkę lub inne dające się zamknąć naczynie napełnia się luźno ziołami aż po szyjkę i zalewa wódką. Naczynie dobrze się zamyka i pozostawia w ciepłym miejscu (około 20°C) na 14 dni lub dłużej, często wstrząsając, a następnie zlewa się wyciąg i pozostałość wyciska. Nalewki stosuje się wewnętrznie zażywając krople rozcieńczone herbatą oraz zewnętrznie do okładów i nacierań.

ŚWIEŻY SOK

Świeże soki z roślin leczniczych zażywa się kroplami lub stosuje się je do delikatnego smarowania chorych miejsc. Do otrzymania soku używa się sokowirówkę, która rozdrabnia rośliny i jednocześnie wyciska sok. Najlepiej jest codziennie przygotować świeżą porcję soku. Soki można przechowywać przez kilka miesięcy w lodówce, w ściśle wypełnionych i dobrze zamkniętych małych buteleczkach.

PAPKA ZIOŁOWA

Papkę sporządza się rozcierając liście i łodygi wałkiem do ciasta na drewnianej desce. Papkę rozsmarowuje się na lnianej ściereczce i przykłada na chore miejsce, zawiązuje chustką i utrzymuje w cieple. Taki okład można pozostawić na noc.

ZIOŁOWY KOMPRES PAROWY

W garnku zagotować wodę do wrzenia, umieścić nad nią sito ze świeżymi lub suszonymi ziołami i przykryć. Po pewnym czasie rozmoczone, ciepłe zioła zawinąć w rzadko tkane płótno i przyłożyć na chore miejsce. Przykryć wełnianą chustką i obwiązać następnymi chustami. Nie można dopuścić do uczucia chłodu. Bardzo skuteczne są kompresy parowe ze skrzypu. Kompres parowy trzyma się dwie godziny lub pozostawia na noc.

MAŚCI I OLEJE

Cztery kopiaste garście ziół drobno pokroić. Rozgrzać 500 g wieprzowego smalcu tak jak do smażenia kotletów. Zmieszać zioła z gorącym tłuszczem, pozostawić na ogniu tak, aby trochę skwierczały, zamieszać, zdjąć patelnię z kuchenki, przykryć i odstawić na noc do ostygnięcia. Następnego dnia całość lekko podgrzać, przecedzić przez lnianą ściereczkę i jeszcze ciepłą masę nałożyć do przygotowanych szklanek lub słoiczków.
Oleje przygotowuje się w następujący sposób: Butelkę napełnia się luźno kwiatami lub zielem aż po szyjkę, zalewa wyciskanym na zimno olejem z oliwek na dwa palce ponad poziom ziół lub kwiatów i pozostawia przez 14 dni na słońcu lub w pobliżu pieca.

KĄPIELE ZIOŁOWE

Kąpiel całkowita: Odpowiednie zioła zalewa się na zimno na noc. Na jedną kąpiel bierze się jedno pełne wiadro (6 do 8 litrów) zupełnie świeżych ziół lub 200 g suszonych. Następnego dnia całość podgrzewa się i wlewa do wody przeznaczonej do kąpieli. Kąpiel powinna trwać 20 minut. Serce musi znajdować się ponad wodą. Po kąpieli nie należy wycierać ciała lecz owinąć się ręcznikiem lub płaszczem kąpielowym i położyć na godzinę do łóżka.

Półkąpiel (nasiadówka): Na jedną półką-piel bierze się tylko pół wiadra świeżych ziół albo 100 g suszonych i postępuje w taki sam sposób jak przy kąpieli całkowitej. Woda do kąpieli musi sięgać ponad nerki. Należy przestrzegać wskazówek podanych dla poszczególnych ziół. Woda po kąpieli całkowitej lub półkąpieli może być po podgrzaniu użyta jeszcze dwukrotnie.

OKŁAD ZE SZWEDZKICH ZIÓŁ

W zależności od tego gdzie ma być przyłożony okład, bierze się mniejszy lub większy kawałek waty lub ligniny, zwilża się go preparatem ziół szwedzkich i kładzie na chore miejsce, które uprzednio należy posmarować smalcem lub maścią nagietkową, aby zapobiec odtłuszczeniu skóry przez alkohol. Na watę można położyć nieco większy kawałek plastykowej folii, aby uchronić bieliznę
i następnie obwiązać ciepłą chustą lub zabandażować. Okład, w zależności od schorzenia oraz od cierpliwości chorego, trzyma się od dwóch do czterech godzin. Okład można pozostawić na noc jeżeli nie jest to zbyt uciążliwe dla pacjenta. Po zdjęciu okładu, skórę pudruje się. Jeżeli mimo to u osób wrażliwych wystąpią podrażnienia, należy przykładać okłady na krótszy czas lub na pewien okres przerwać ich stosowanie. Osoby o skłonnościach alergicznych nie powinny stosować folii plastykowej i tylko obwiązać chore miejsce chustką. W żadnym wypadku nie można zapomnieć
o natłuszczeniu skory przed przyłożeniem okładu! Jeżeli wystąpi swędzenie należy podrażnione miejsce posmarować maścią nagietkową.
Przy stosowaniu tych okładów leżenie w łóżku nie jest konieczne; z dobrze umocowanym okładem można chodzić po mieszkaniu lub siedzieć.