Podbiał popspolity - zioła na kaszel, chrypkę i zapalenie oskrzeli

Na przedwiośniu, gdy na łąkach i stokach nie widać jeszcze wiosennej zieleni i ledwie dostrzega się nieśmiałe pęcznienie wierzbowych kotek, jako pierwsze wyrastają żółte kwiatostany podbiału.
Kępki kwiatów podbiału wyrastają na wilgotnej glebie, nagich skarpach, żwirowiskach, nieużytkach
i osypiskach znacznie wcześniej przed pojawieniem się liści. Pszczoły i owady zbierają z nich pierwszy pokarm. Podbiał rośnie tylko na ilastych, gliniastych glebach i jest niejako wskaźnikiem tych gleb. Kwiaty podbiału są pierwszymi, które możemy zbierać na zapas na zimę. Dzięki właściwościom przeciwzapalnym i rozrzedzającym śluz. kwiaty podbiału można z powodzeniem stosować w zapaleniu oskrzeli, nieżytach krtani i gardła, w dychawicy oskrzelowej i zapaleniu opłucnej, a nawet w początkowych stadiach gruźlicy płuc. W przypadku długotrwałego kaszlu i męczącej chrypki należy pić kilkakrotnie w ciągu dnia bardzo gorącą herbatkę z podbiału mieszaną
z miodem.

Później w maju, gdy wyrosną liście, z góry zielone a od spodu srebrzystobiałe, kutnerowate, zbieramy je i dodajemy do zup i wiosennych sałatek ponieważ zawierają witaminę C. Liście zawierają więcej substancji czynnych niż kwiaty. Do przygotowania herbatki stosuje się mieszankę liści i kwiatów.

Lekarze-przyrodolecznicy, od starożytności aż po księdza Kneippa, traktują podbiał z niezmiennym uznaniem. Świeże, umyte liście roztarte na papkę i przyłożone na klatkę piersiową pomagają
w wypadku każdego ciężkiego schorzenia płuc w róży, w uszkodzeniach tkanek z niebiesko czerwonymi obrzękami, a nawet w zapaleniu kaletki maziowej. Działanie tych okładów z papki jest zdumiewające. Okłady z mocnego odwaru z liści podbiału stosuje się na skrofuliczne wrzody.
W przewlekłym zapaleniu oskrzeli z napadami i dławiącą dusznością, powinno się wdychać kilkakrotnie w ciągu dnia pary podbiału zarówno z kwiatów jak i z liści. W krótkim czasie przynoszą one dużą ulgę. Opuchnięte stopy powinno się często kąpać w odwarze z liści podbiału. Syrop, który możemy sporządzić z liści podbiału jest skuteczny w schorzeniach płuc i nieżycie oskrzeli.
W glinianym garnku lub słoiku na ogórki układa się na przemian warstwy liści i surowego cukru dopełniając gdy osiądą. Następnie pełne naczynie przewiązuje się dwiema lub trzema warstwami mocnego pergaminu lub celofanu i wstawia do dołka wykopanego w zacisznym miejscu ogrodu. Całość przykrywa się deską i zasypuje ziemią. Równomierna temperatura wspomaga proces tworzenia się syropu. Po ośmiu tygodniach wykopuje się garnek lub słoik i zagotowuje uzyskany syrop raz lub dwa razy. Po oziębieniu zlewa się go do mniejszych butelek o szerokich szyjach Tak uzyskany syrop jest naszą najlepszą ochroną w okresie zimy i grypy. Zażywa się go po łyżeczce.
W dolegliwościach astmatycznych i przewlekłych bronchitach także tych które występują u palaczy, dobrze służy picie wiosną dwóch do trzech łyżeczek herbacianych świeżo wyciśniętego z liści podbiału soku zmieszanego z filiżanką rosołu lub ciepłego mleka. Przy zapaleniu żył można na chore miejsce przyłożyć roztarte liście podbiału zmieszane ze świeżą śmietaną i lekko obwiązać.
Kiedy bolą uszy pomaga wkraplanie do nich świeżo wyciśniętego soku z liści.

HERBATKA WYKRZTUŚNA
Aby przygotować rozrzedzającą śluz herbatkę wykrztuśną należy zmieszać jednakowe ilości, kwiatów i liści podbiału, kwiatów dziewanny, miodunki i liści babki lancetowatej Dwie łyżeczki herbaciane tej mieszanki zalać 1/4 litra wrzącej wody. Dziennie należy wypić łykami trzy szklanki ciepłej herbatki osłodzonej miodem.