Orzech włoski Juglans regia

Właściwości lecznicze orzecha włoskiego znano już w starożytności. Do Pol­ski drzewo to przywędrowało do z Bałkanów, poprzez Wołoszczyznę (Rumu­nię), stąd dawna nazwa - orzech wołoski. Jego uprawy na terenach Opolszczyzny i na Pomorzu datowane są na XIII wiek. Sadzono go w ogrodach, choć bywało, że w mroźne zimy wymarzał. Odwarem z liści nacierano bydło, co miało chronić je przed ukąszeniami owadów. Medycyna ludowa zalecała od­wary z liści i łupin owoców jako środek przeciw skazie limfatycznej, krzywi­cy, cukrzycy, pluciu krwią na tle gruźliczym, wewnętrznym krwotokom, nie­żytom żołądka i jelit, pasożytom przewodu pokarmowego.

Inne nazwy orzech wołoski, orzech grecki

Opis
Długowieczne drzewo o rozło­żystej koronie. Dorasta do 35 m wyso­kości. Wydziela charakterystyczny za­pach. Kwitnie w kwietniu, a owocuje (po 8-10 latach) we wrześniu.

Występowanie
Orzech uprawiany jest wyłącznie w sadownictwie. Wymaga żyznej zwięzłej ziemi.
Ze względu na trujące liście, wkoło niego raczej nic nie urośnie.

Surowiec
Z tej rośliny pozyskuje się zie­lone młode liście i owoce, które zbiera się nie w pełni dojrzałe, zanim wykształci się twarda łupina.

W apteczce
W lecznictwie stosuje się głównie liście i łupiny owocu, a także olej i korę korzenia. Zawarty w liściach juglon stosuje się w postaci maści lub wodno-alkoholowej nalewki przy lecze­niu gruźlicy skóry. Zewnętrznie preparaty z orzecha stosuje się najczęściej w for­mie okładów. Odwarem płucze się też gardło przy anginach. Wywar z ziela za­leca się przy braku łaknienia i niestraw­ności, a także do przemywania w sta­nach zapalnych skóry, przy nadmiernym poceniu się stóp, egzemie i grzybicy. Nalewkę stosuje się przy niestrawności i biegunce bakteryjnej.

W kuchni
Orzechy zawierają dużo tłusz­czu i białka. Można je przechowywać przez dłuższy czas. Do wyrobu wódek, przede wszystkim orzechówki, używany jest orzech włoski i to niedojrzały, pokry­ty zieloną łupiną. W tym właśnie stanie niedojrzałości, gdy orzechy dają się ła­two przekrajać nożem, a ich wnętrze wy pełnia galaretowata masa, przerabia się je na nalew. Najlepszy okres ich zbioru trwa zwykle od połowy lipca do począt­ku sierpnia.