Imbir PRZYPRAW SWOJE ŻYCIE

Imbir pochodzi z Azji. gdzie jest używany jako przyprawa od co najmniej 4 tys. lat. Przez wieki stał się jednym z najpopularniejszych kuchennych dodatków. Jego odświeżający, lekko słodkawy aromat w połączeniu z piekącym smakiem czyni z mego niezbędny element indyjskich curry, tajskich potraw smażonych, pierników i piwa imbirowego.
Rodzajowa nazwa imbiru. Zingiber, pochodzi od greckiego zingiberis. którego źródłem jest z kolei sanskryckie słowo sringabera oznaczające „w kształcie rogu". W medycynie imbir jest używany głównie do leczenia problemów trawiennych, ale ma też wiele innych zastosowań. Zielarze przepisują jego korzeń na nudności i wymioty wywołane chorobą lokomocyjną. W przeciwieństwie do wielu leków na te dolegliwość sprzedawanych na receptę i ogólnodostępnych imbir nie wywołuje senności ani suchości ust. W bezpieczny sposób łagodzi też nudności związane z ciążą, chemioterapią i stanami pooperacyjnymi, a ponadto ma właściwości antyseptyczne. toteż przynosi ulgę w infekcjach przewodu pokarmowego i zatruciach pokarmowych. Herbata imbirowa jest używana do leczenia przeziębień, grypy, bólów głowy i bolesnych miesiączek. W tradycyjnej medycynie imbir jest stosowany do uśmierzania bólu związanego z artretyzmem i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego.

► HISTORIA
Od czasów antycznych imbir odgrywał ważną rolą w ziołolecznictwie arabskim, indyjskim i azjatyckim. Od IV w. p.n.e. był ważnym elementem tradycyjnej medycyny chińskiej. W starożytnych Indiach używano go do leczenia podrażnień przewodu pokarmowego i gazów jelitowych, a także do pobudzania krążenia w kończynach. Był znany pod sanskrycką nazwą vishwabhesaj. co oznacza „uniwersalny lek". Grecy i Rzymianie importowali imbir ze Wschodu i spożywali go jako lek na pasożyty jelitowe. W średniowieczu cieszył się tak wielką estymą. że powiadano, iż pochodzi z rajskiego ogrodu.

► POZYSKIWANIE I ZASTOSOWANIE
Choć imbir jest uprawiany w Azji od starożytności, to jego pochodzenie jest niejasne. Nie rosną tam żadne dzikie formy tej rośliny. Być może pojawił się w Indiach i rozprzestrzenił po azjatyckich tropikach w czasach prehistorycznych. W większości sklepów spożywczych można dziś kupić świeży imbir, cały i mielony, a także imbirowe herbatki.

Imbir jest uprawiany we wszystkich tropikalnych rejonach świata. Jego kłącza (czyli podziemne łodygi) są bardzo aromatyczne. Maja grube rozgałęzione płaty o różnej wielkości i kształcie, zależnie od odmiany. Zazwyczaj zewnętrzne płaty z oczkiem służą do rozmnażania rośliny. Imbir lubi umiarkowanie żyzny piasek gliniasty oraz ciepłe, wilgotne i słoneczne warunki. Zbiera się go zazwyczaj w jakieś dziewięć miesięcy po posadzeniu. Produkty z imbiru to świeże kłącza. suszony imbir, konserwowany imbir oraz olejki eteryczne.

Herbata ze świeżego imbiru: Pokrój 2.5 cm świeżego kłącza imbiru na małe kawałeczki. Gotuj w 2 szklankach wody na wolnym ogniu przez 15 min. Przecedź. Wypijaj 1 do 3 filiżanek dziennie na kaszel i przeziębienie oraz dla poprawy krążenia.

Herbatka z suszonego imbiru: Zalej szklanką wrzątku 1/4 do 1/2 łyżeczki imbiru w proszku i zaparzaj przez 10 min Zlej płyn. a fusy wyrzuć. Wypij 1 filiżankę po posiłku na gazy/wzdęcia lub też w celu złagodzenia nudności.
Ekstrakty: Skoncentrowane ekstrakty są zazwyczaj stosowane na zapalenie kostno-stawowe.

► UWAŻAJ
Imbir jest bezpieczny dla osób w każdym wieku, aczkolwiek u niektórych może wywoływać lekką zgagę Kobiety w ciąży nie powinny spożywać więcej niż ł g suszonego imbiru dziennie. Bez nadzoru lekarza me wolno łączyć imbiru z lekami na rozrzedzenie krwi.