Dziurawiec zwyczajny Hipericum perforatum

W starożytności Dioskurides zalecał spożywanie jego nasion z miodem. Podczas prac wykopaliskowych w Biskupinie znaleziono pozostałości około 20 roślin leczniczych, wśród których był dziurawiec. Car Michaił nakazał zbiór dziurawca na Syberii i przysyłanie go do Moskwy w ilości jednego puda (16-38 kg). Kazachowie nazywali dziurawiec dżerabaj - lekarz ran. W wierzeniach ludowych występował jako remedium na czary i zakusy diabła.  Zawieszony w oknie strzegł przed piorunami. Sok służył do  wróżb i wykrywania chorób. Leczono nim także krwotoki wewnętrzne i robaczycę. Z popiołu dziurawca sporządzano tzw. sól dzwonkową. Do dziś jest popularnym specyfikiem stosowanym przy nowotworach wątroby i przewodu pokarmowego.

Inne nazwy świętojańskie ziele, ziele św. Jana, krewka Matki Boskiej, krew Chrystusa, dzwonki Panny Marii, krzyżowe ziele, dzwoniec, przestrzelon, orlika, polna ruta

Opis
Roślina wieloletnia. Osiąga do 100 cm wysokości. Łodyga naga, prostowzniesiona, rozgałęziona w górnej czę­ści, u dołu drewniejąca. Liście naprzeciw­ległe, z blaszką liściową prześwitująco kropkowaną. Kwiaty żółte, czarno krop­kowane, zebrane w gęste baldachogrono. Owocem jest wielonasienna toreb­ka pokryta gruczołkami. Kwitnie od sierp­nia do września. Kwiaty roztarte w pal­cach wydzielają czerwony sok. Nazwa dziurawiec pochodzi od pokrywających liście drobnych otworków, widocznych pod słońce. Maleńkie dziurki są zbiorniczkami lotnego olejku.

Występowanie
Występuje w stre­fie umiarkowanej niemal całej Europy.
W Polsce jest rośliną pospolitą, zasiedla­jąca ciepłolubne dąbrowy, trawiaste zaro­śla i murawy oraz ubogie miedze.

Surowiec
Ziele zbiera się od połowy czerwca do połowy lipca oraz pod koniec sierpnia (po raz drugi).

W apteczce
Dziurawiec zawiera związki antranoidowe, flawonoidy (rutyna, kwercetyna), hiperycynę, pseudohyperycynę, garbniki katechinowe, fitosterole, cholinę, olejek eteryczny, witaminy oraz sole mine­ralne. Ma działanie przeciwbiegunkowe, bakteriostatyczne i przeciwkrwotoczne, moczopędne oraz uszczelniające naczynia włosowate. Jest zalecany w nadciśnieniu tętniczym, chorobach wątroby, stanach za­palnych nerek, pęcherza moczowego, roz­strojach żołądka i jelit, stanach zapalnych jamy ustnej, gardła, przyzębia, robaczycy, migrenowych bólach głowy. Pobudza ape­tyt i ma działanie uspokajające.

NALEWKA DZIURAWCOWA
50 g kwiatu dziurawca, 5 g bylicy pospolitej, 2 sparzone mandarynki zalać 11 białego wina, dodać 50 g koniaku. Zamknąć i odstawić na 2 tygodnie. Stosować 2 łyżki stołowe 2 razy dziennie, po posiłku. Do płukania jamy ustnej 15 kropli na pół szklanki przegotowanej, ciepłej wody.